Langs lijnen van geleidelijkheid in de literaire kritiek

De roman Langs lijnen van geleidelijkheid van Louis Couperus, is in 1900 voor het eerst verschenen in tijdschrift De Gids. Deze roman maakte veel reacties los. Ook zeventig jaar later werd nog over deze roman geschreven. De thema's die in die artikelen aan bod komen, komen gedeeltelijk overeen met die uit de recensies van rond de eeuwwisseling. Overeenkomsten en verschillen komen in deze special aan de orde.

Langs lijnen van geleidelijkheid in de literaire kritiek rond 1900

Vlak na publicatie werd Louis Couperus' roman Langs lijnen van geleidelijkheid in recensies zeer negatief beoordeeld. Het verhaal over Cornélie de Retz van Loo, een gescheiden vrouw, die een relatie krijgt met kunstenaar Duco van der Staal wordt onzedelijk genoemd. Vooral die onzedelijkheid werd in recensies veroordeeld.
Ook over Couperus' stijl en taalgebruik werd negatief gesproken. Daarnaast wordt door de critici ingegaan op de impregnatie-theorie, de feministische ideeën en de titel van de roman.

Langs lijnen van geleidelijkheid in de literaire kritiek in de periode 1968 - 1985

Ongeveer zeventig jaar na publicatie van Langs lijnen van geleidelijkheid werd in artikelen de onzedelijkheid van de roman niet meer veroordeeld. Wel worden net als in de periode rond 1900 de thema's impregnatie-theorie, de feministische ideeën en de romantitel ter sprake gebracht. Nieuw is dat aan de thema's noodlot en opvoeding aandacht wordt geschonken.